Papa në Urbi et Orbi: Paqja është një përgjegjësi e përbashkët

Ndërsa lufta vazhdon të lërë gjurmë në botë, Papa Leo XIV përdori mesazhin e tij të Krishtlindjeve Urbi et Orbi për të ripërtërirë thirrjen e tij për paqe, dialog dhe përgjegjësi, duke iu drejtuar atyre rajoneve ku dhuna dhe paqëndrueshmëria vazhdojnë të marrin jetë të pafajshme.

Lutje për paqe

Papa u lut për “drejtësi, paqe dhe stabilitet për Libanin, Palestinën, Izraelin dhe Sirinë” dhe kërkoi që premtimi i paqes së rrënjosur në drejtësi të ripërtërihet. Ai bëri thirrje në një mënyrë të veçantë për Ukrainën, duke kërkuar që “të ndalet zhurma e armëve” dhe që të gjithë ata që janë të përfshirë, me mbështetjen e bashkësisë ndërkombëtare, të gjejnë guximin për t’u angazhuar në “dialog të sinqertë, të drejtpërdrejtë dhe të respektueshëm”.

Duke kujtuar konfliktet që rrezikojnë të harrohen, Papa Leo XIV shprehu afërsinë me viktimat e luftës dhe dhunës në Sudan, Sudanin e Jugut, Mali, Burkina Faso dhe Republikën Demokratike të Kongos, si dhe me të gjithë ata që vuajnë si pasojë e padrejtësisë, paqëndrueshmërisë politike, persekutimit fetar dhe terrorizmit.

Papa u lut gjithashtu për Haitin, duke bërë thirrje për t’i dhënë fund dhunës dhe për të përparuar në rrugën e paqes dhe pajtimit. Ai gjithashtu bëri thirrje për paqe për Mianmarin, duke kërkuar që vendi të udhëhiqet drejt pajtimit dhe shpresës, veçanërisht për brezat e rinj. Duke iu referuar Amerikës Latine, ai i inkurajoi ata që kanë përgjegjësi politike t’i japin hapësirë dialogut për të mirën e përbashkët, në vend të ndarjeve ideologjike dhe partiake.

Papa u lut gjithashtu për rivendosjen e “miqësisë së lashtë” midis Tajlandës dhe Kamboxhias dhe ia besoi Zotit popujt e Azisë Jugore dhe Oqeanisë, të cilët janë prekur rëndë nga fatkeqësitë e fundit natyrore, duke bërë thirrje për një angazhim të ripërtërirë për të ndihmuar ata që vuajnë.

Kuptimi i vërtetë i Krishtlindjeve

Në këtë sfond konflikti, Papa Leo XIV kujtoi kuptimin e Krishtlindjeve, duke shpallur se “sot, paqja e vërtetë na ka zbritur nga qielli”. Duke cituar Shën Leon e Madh, ai pohoi se “lindja e Zotit është lindja e paqes”.

Duke reflektuar mbi Lindjen e Krishtit, Papa kujtoi se Jezusi “lindi në një stallë sepse nuk kishte vend për Të në han” dhe se Biri i Perëndisë, “nëpërmjet të cilit u krijuan të gjitha gjërat”, nuk u mirëprit. “Nga dashuria”, tha Papa, Krishti “pranoi varfërinë dhe refuzimin, duke e identifikuar veten me ata që janë të braktisur dhe të përjashtuar”.

Që në lindjen e Jezusit, vuri në dukje Papa, “ne e shohim vendimin themelor që do të udhëhiqte tërë jetën e Birit të Zotit… vendimin për të mos na lënë nën barrën e mëkatit, por për ta mbajtur Vetë atë për ne”. Në të njëjtën kohë, ai u kujtoi besimtarëve se paqja kërkon edhe përgjegjësi njerëzore. Duke cituar Shën Agustinin, ai tha se “Zoti, që na krijoi pa ne, nuk do të na shpëtojë pa ne”, duke shtuar se “përgjegjësia është rruga e sigurt drejt paqes”.

Krishti është paqe sepse ai e çliron njerëzimin nga mëkati

Krishti, vazhdoi Papa, është paqe sepse Ai e çliron njerëzimin nga mëkati dhe “na tregon rrugën për të kapërcyer konfliktet – të gjitha konfliktet, qofshin ato ndërpersonale apo ndërkombëtare”. Pa zemra të falura, paralajmëroi ai, është e pamundur të jesh “burra e gra të paqes ose ndërtues të paqes”.

Papa Leo XIV kujtoi se, duke u bërë njeri, Jezusi “mori mbi Vete brishtësinë tonë”, duke u identifikuar me ata që vuajnë sot: me banorët e Gazës, popullin jemenas, refugjatët dhe migrantët, të papunët, punëtorët e shfrytëzuar dhe të burgosurit që shpesh jetojnë në kushte çnjerëzore. Për këtë arsye, ai paralajmëroi kundër indiferencës, duke i kujtuar botës se “Zoti nuk është indiferent ndaj vuajtjeve tona”.

Dera që është gjithmonë e hapur

Ndërsa Viti Jubile po mbaron dhe Dyert e Shenjta përgatiten të mbyllen, Papa ofroi një mesazh të fundit shprese. “Krishti, shpresa jonë, mbetet gjithmonë me ne”, tha ai, duke u kujtuar besimtarëve se Ai është “Dera që është gjithmonë e hapur”, i cili nuk vjen për të dënuar, por për të shpëtuar.